Forra-borra: al fons de mon cinemà...

Dimècres passat de vèspre, la femna, l'enfant amb ieu se sèm endralhats devèrs Besièrs per respondre a una convidacion: la projeccion especiala de "Au bistro du coin" "Lo cabaret d'en fàcia", un film de Charles Nemes presentat en lenga occitana jos-titolat en francès. Lo film, fòrça divertissent, claufit de bofonariá, es l'istòria d'un desenat d'estajants d'un metèis barri popular amassats a l'entorn d'un projècte bèl : montar un espectacle musical al profièch dels SDF, las repeticions se debanant dins l'estanquet del Manu( Fred Testot, lo Fred d'Omar et Fred). Aquest es doblat en lengadocian per lo Joanda, musicaire e cronicaire de ràdio, qu'en fin de passa a respondut a las questions del public. Aital avèm après qu'es venguda del productor del film l'idèa del doblatge en occitan(cada dialècte es parlat per un o mantun personatge del film), mas tanben en còrse( que lo Fred es d'origina còrsa), breton, ch'ti, alsacian e creòl: Sébastien Fechner, lo productor en question, es tolosan de maire agenesa. Un còp de mai, l'argent es lo nèrvi de la guerra e, en aquela serada del dimècres 23 de Mars de 2011, segur que sèm estats nombroses los qu'an somiat a l'espelida  d'un vertadièr cinemà occitan. S'es fach lo constat de l'existéncia d'un fòrça bon teatre occitan ambe de comedians que poirián jogar al cinemà tanben; e se prenèm d'i creire, ambe belèu la revelacion d'occitans joves e talentoses, actors, scenaristas o realizators. Perquè pas? Çò segur, es que per parafrasar lo cantaire Patric( Al fons de ma guitarra, i a quicòm que florís), al fons de mon cinemà, i a quicòm que fremís!
Per ne saupre mai sul film; www.aubistroducoin-lefilm.com e www.joanda.net

Forra borra . Lo saber e l'aver .

"Los òmes s'en devon pas jamai encreire de çò que sabon, de tant qu'es grand çò que sabon pas." Aquí la frasa subrebèla que Max Roqueta faguèt dire a Frair Beneset dins "Lo trescalan" de "Verd paradís". Se ieu me soi pas jamai encregut de res, me va plan la part segonda d'aquesta frasa : dempuèi l'an passat que me soi marcat en licéncia d'occitan, escandalhi l'espandida de çò que sabi pas. Aquò tot a l'encòp m'espauruga( rapòrt als examèns) e me regaudís (rapòrt a nòstra lenga occitana tant plan granada, a nòstra istòria e a nòstra cultura) qu'aital soi assegurat d'aver fòrça de descubrir e mai d'aprene de long de las annadas venentas.
En aquela passa tradicionala de vòts, vos desiri longa vida a vosautres estudiants e professors que benlèu me legissètz, bon an nòu de 2011 e , perquè pas, que l'umanitat tota desire enfin lo saber mai que l'aver.......Òm pòt totjorn somiar !!!!